ممنوعیت حجاب و بیتوجهی به حقوق زنان مسلمان در اروپا
تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۹۶۹۱۰
اسلام هراسی و تعصب نسبت به مسلمانان در سراسر اروپا رو به افزایش بوده و سخنان نفرت انگیز و جنایات ناشی از این نفرت علیه مسلمانان از زمان ظهور راست افراطی رایج تر شده و این روند بخصوص در کشورهای اروپایی مشکلاتی را به زنان مسلمان تحمیل کرده است. - اخبار فرهنگی -
بهگزارش خبرگزاری تسنیم : زنان مسلمان که پوشش شرعی و اسلامی را رعایت میکنند به دلیل تفاوتهایی که با سایر زنان جوامع غربی و غیر مسلمان دارند در معرض دید بوده و همیشه در کانون توجه قرار دارند که در بسیاری از موارد به دلیل همین تفاوت هدف محدودیتهای قانونی مختلفِ اعمال شده توسط برخی از ایالتها و همچنین خصومت اجتماعی عمومی نسبت به حجاب قرار میگیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این محدودیتها نه تنها حق زنان مسلمان برای ابراز ایمان و هویت را مختل میکند، بلکه بعضاً دسترسی آنها را به سایر حقوق بشر مانند حق کار، تحصیل و مشارکت کامل در جامعه محدود میکند. این امر به ویژه در برخی از کشورهای اروپایی، مانند فرانسه، که در آن دولت قوانینی را اجرا کرده که استفاده از نمادهای مذهبی در مکان های عمومی، از جمله حجاب را محدود میکند، مشهود است.
این درحالی است که عملکرد این دولتها به ما نشان میدهد که مسلمانان در بسیاری از کشورهای اروپایی احساس امنیت کمتری میکنند و سال به سال امنیت آنها و بهویژه برای زنان مسلمان در حال کاهش است. حتی اگر هنوز در اروپا بحثهایی در مورد مجاز یا ممنوع کردن پوشاندن سر وجود داشته باشد، پیشرفت زنان مسلمان در فرهنگی که آشکارا علیه آنها تبعیض قائل میشود سختتر میشود. بنابراین، حجاب که به تدریج در حال تبدیل شدن به موضوع دغدغه رسانهها و نخبگان مختلف سیاسی در قدرت است، از صرفاً یک لباس مذهبی به مسئله اصلی مرتبط با هویت زنان مسلمان و در مواردی حتی یک مقاومت عملی تبدیل شده است.
تاملی جامعه شناختی پیرامون حجاب و عفاف و یک راهبردنقض آزادیهای مذهبی و حقوق زنان مسلمان
مدافعان ممنوعیت حجاب استدلال میکنند که نهادهای دولتی و خدمات عمومی باید ظاهری «خنثی» داشته باشند تا از تأیید یا ترویج هر نوع مذهب یا ایدئولوژی خاصی اجتناب کنند. آنها ادعا میکنند که دادن مجوز به کارمندان برای نشان دادن اعتقادات مذهبی از طریق لباس، اصل بی طرفی را به خطر میاندازد و حتی ممکن است یک محیط خصمانه برای کسانی که عقاید مشابهی ندارند ایجاد کند. حکم دادگاه دادگستری اروپا (ECJ) در سال 2021 که به کارفرمایان اجازه میدهد نمایش «نمادهای مذهبی» از جمله روسری اسلامی را، هرچند تحت شرایط خاص، محدود کنند، زنانی را که حجاب دارند در بازار کار اتحادیه اروپا در وضعیت نامساعدی قرار داده است.
در سال 2021، قانون تأیید احترام به اصول جمهوری، که به طور گسترده به عنوان قانون "ضد جدایی طلبی" شناخته می شود، در میان محکومیت شدید قانونگذاران چپ و راست، توسط مجلس ملی فرانسه تصویب شد. این قانون نمایانگر گسترش موضع ضد اسلامی فرانسه طی تقریباً دو دهه است که با اولین قانون این کشور مبنی بر ممنوعیت حجاب در مدارس دولتی در سال 2004 آغاز شد. منتقدان ادعا می کنند که این قانون با وجود ادعای دولت مبنی بر اینکه حمایت از سیستم سکولار فرانسه ضروری است، آزادیهای مذهبی را نقض میکند. مجلس سنای فرانسه نیز مادهای را تصویب کرد که استفاده از روسری در مکانهای عمومی را برای افراد زیر سن قانونی ممنوع میکند و خواستار ممنوعیت هرگونه علامت مذهبی آشکار در فضاهای عمومی است. وضعیت کنونی فرانسه حاوی بیعدالتیهای جدی است که نژادپرستی، همگون سازی و استعمار را در رابطه با مسلمانان، به ویژه زنان مسلمان با حجاب، به شدت اعمال می کند.
متأسفانه شرایط سایر کشورهای اروپایی با فرانسه تفاوتی ندارد. پارلمان فدرال آلمان در سال 2021 قانونی را تصویب کرد که با ظاهر کارمندان دولت سروکار دارد. برای اطمینان از اینکه "بی طرفی" در مدیریت عمومی تحت تاثیر قرار نمی گیرد، این اقدام بر ممنوعیت پوشیدن "نمادهای مذهبی" کارمندان دولت تاکید می کند.چنین مقرراتی به طور قابل توجهی بر زنان مسلمان با حجاب تأثیر می گذارد.
در سایر کشورهای اروپایی اگرچه هیچ قانون صریحی برای منع هر نوع نمایش مذهبی وجود ندارد، اما روایات غالب رسانه ها،احساس اجتماعی ضد مسلمانان و اسلام هراسی را به حدی افزایش می دهد که زنان مسلمان روزانه با تبعیض مواجه می شوند. مجارستان یکی از این کشورهاست. در مطالعهای که با زنان مسلمان در مجارستان انجام شد، اسرا آیتار و پیتر بودور ادعا کردند که آزار لفظی علیه زنان مسلمان ادامه دارد و به دلیل نفرت شدید مردم از افرادی که آنها را بیگانه میدانند بدتر میشود.
حاکمیت و مسئله حجابیک موضوع حقوق بشری
پیامدهای ممنوعیت حجاب برای زنانی که پوشش سر و بدن خود را رعایت میکنند قابل توجه است. منع حجاب را باید به عنوان موضوع آزادی و استقلال فردی تلقی کرد. هر کس حق دارد بدون ترس از تبعیض یا آزار و اذیت، هویت خود را به شیوهای که انتخاب میکند، از جمله از طریق انتخاب لباس، ابراز کند. محرومیت زنان از داشتن حجاب را میتوان تلاشی برای محدود کردن آزادی آنها و سلب حق ابراز عقاید مذهبی و هویت فرهنگی آنها دانست.
همانطور که ماده 9 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر تصریح میکند: «هر کس حق آزادی اندیشه، وجدان و مذهب دارد» و این حق شامل آزادی بیان «مذهب یا عقاید خود در عبادت، تدریس، عمل یا اعمال مذهبی» است . اما این حق مطلق نیست و در شرایط خاصی قابل محدود شدن است. چنین محدودیتهایی ممکن است زمانی توجیه شوند که در یک جامعه دموکراتیک ضروری باشند و هدف مشروعی مانند «امنیت عمومی»، «نظم عمومی»، «سلامت» یا «اخلاق» یا «حمایت از حقوق و حقوق» وجود داشته باشد. این بدان معناست که وقتی حکومتی می خواهد حجاب را ممنوع کند، موظف است نشان دهد که چنین ممنوعیتی برای رسیدن به هدفی مشروع ضروری است.
حق آزادی مذهب صرفاً یک حق منحصر به فرد نیست، بلکه به سایر حقوق بشر مانند حق کار، حق تحصیل و حق عضویت فعال در جامعه گره خورده است. هنگامی که زنان مسلمان در پوشش خود محدود می شوند، فوراً از استفاده از حق خود برای کار و تحصیل و مشارکت در سایر جنبه های زندگی عمومی منع می شوند، زیرا ممکن است با اعمال تبعیض آمیز مواجه شوند یانتوانند فرصت های شغلی یا تحصیلی پیدا کنند. در نتیجه برخی از زنان مسلمان را مجبور به حذف حجاب برای دستیابی به فرصتهای مختلف می کند، در حالی که برخی دیگر ترجیح میدهند خود را به حوزه خصوصی محدود کنند و پتانسیل خود را برای مشارکت فعال در توسعه جامعه ای بهتر و فراگیرتر سرکوب کنند.
بنابراین حجاب تنها یک نماد مذهبی نیست، بلکه حق هر فرد برای ابراز عقاید دینی به صورت علنی و جزء اساسی هویت زنان مسلمان است. اعمال منع حجاب، علاوه بر اینکه محصول احساسات ضد اسلامی در اروپا است، هرگز نباید به عنوان گامی در جهت آزادی زنان تلقی شود، بلکه باید به عنوان ادامه سنتهای جاهلی دیرینه ایتلقی شود که پوشش زنان را به شکلی تحکم آمیز تعیین میکرد.
مترجم: راحیل فیاضی دانشجوی دکتری جامعه شناسی
منبع:
Salihović-Gušić, Aida. "The Hijab Ban and Human Rights of Muslim Women in Europe", GC Human Rights Preparedness, 27 April 2023, https://gchumanrights.org/gc-preparedness/preparedness-civil-and-political-rights/article-detail/the-hijab-ban-and-human-rights-of-muslim-women-in-europe.html
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: اسلام ستیزی اروپا مسلمان زنان زنان و خانواده حجاب عفاف و حجاب کشورهای اروپایی زنان مسلمان ممنوعیت حجاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۹۶۹۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هشت نکته درباره سخنان دوم بانکیپور: حواستان به سفره مردم خودمان باشد
عصرایران در مطلبی به بررسی اظهارات اخیر بانکی پور پرداخت و نوشت: امیر حسین بانکیپور فرد، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی است؛ او چندی پیش، حرف زشت و ناروایی را درباره یکی از ملتهای مسلمان و همسایه ایران زد که انتقاداتی را برانگیخت و امید میرفت یا اصلاح کند و با دستکم، تکرارش نکند و غائله ختم به خیر شود چرا که بعضی موضوعات را نباید بیش از حد، هم زد و تهوع آفرید!
او با انتقاد از آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، گفته بود: او ضربه بزرگی به ترکیه زد به طوری که الان در ترکیه به طور متوسط هر مردی با ۱۵ زن شریک جنسی است، این عددی که گفتم متوسط است و ممکن است مردی ۵۰ شریک جنسی و دیگری ۵ شریک جنسی داشته باشد. این رهاورد کشف حجاب آتاترک است که ما الان داریم میبینیم و خیلی نگرانی به بار آورده است!
بانکیپور بعد از انتقادات گفت که برای حرفهایش سند دارد و به آمار منتشره توسط یک وبسایت آمریکایی استناد کرد و در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، سخنانی گفت که جا دارد بدان بپردازیم:
۱ - کسانی که در جایگاههای رسمی هستند، باید این نکته بسیار ساده و پیش پا افتاده را بفهمند که سخن آنها وزن، معنا و بازتاب متفاوتی دارد با حرفهای یک شهروند معمولی!
آقای بانکیپور هم باید مانند خیلیهای دیگر، متوجه این معنا باشد و برای کشور هزینهسازی نکند.
۲ - احتمالاً سواد انگلیسی بانکیپور به حدی کفایت نکرده که آمار سایت آمریکایی را درست متوجه شود. سایت آمریکایی که او بدان استناد کرده، نوشته است که هر مرد ترک در طول زندگی اش، با ۱۴.۵ نفر رابطه جنسی دارد. در حالی که بانکی پور، این چنین فهمیده که نوشتهاند هر مردی همزمان با ۱۵ نفر «شریک جنسی» است.
البته هر گونه رابطه خارج از خانواده، ولو آن که یک نفر و یک مورد هم باشد، قبیح است ولی در مورد حاضر، سایت یک چیزی میگوید و بانکیپور چیز دیگری فهمیده و گفته است!
۳ - این معما هنوز در سپهر سیاسی ایران حل نشده است که چگونه میتوانند آمارهای غربیها را در جاهایی که به زیان ایران است؛ نادرست و غرض ورزانه بدانند ولی اگر آمار آنها به کارشان بیاید، همان منابع را به قول بانکیپور در مصاحبه اخیرش، «معتبر» بدانند؟!
۴ - هر کسی میتواند درباره چهرههای سیاسی و تاریخی، نظری داشته باشد و اعلام کند ولی یک سیاستمدار عاقل و با کفایت، هرگز درباره بنیانگذار کشور همسایه این گونه موهن و منفی سخن نمیگوید. آتاترک، شخصیت مهم تاریخ ترکیه است که اغلب شهروندان این کشور برایش احترام قائل هستند و بیاحترامی یک سیاستمدار ایرانی به رهبر فقید ترکها میتواند زمینه ساز واکنش متقابل شود و این، به سود دو ملتی نیست که با احترام و حسن همجواری، در کنار هم زندگی میکنند.
بانکیپور نمیداند که حرمتها باید حفظ شوند و پرده دری نشود؟!
مشکل همان بند اول این نوشتار است که بعضیها بعد از رسیدن به کرسیهای وکالت و ریاست و وزارت، هنور متوجه نیستند که جایگاهشان فرق کرده و باید حتی در واژه گزینی هم دقت و احتیاط به خرج دهند.
۵ - حرفهای بانکی پور، نه تنها توهین و تهمت به مردان ترکیهای است که توهینی بزرگتر به دهها میلیون زن مسلمان این کشور است. اگر این ادعا درست باشد که هر مرد ترکیهای ۱۵ شریک جنسی دارد، معنای دیگرش نیز این است که زنان ترکیهای هم به طور متوسط ۱۵ شریک جنسی دارند چرا که نسبت ترکیب جمعیتی زنان و مردان در ترکیه تقریباً یکسان است.
این در حالی است که چنین وضعیت مبتذل، وقاحت بار و شرم آوری فقط در ذهن بانکیپور برقرار است و نه در ترکیه و نه در هیچ جای دیگر دنیا مصداق ندارد.
بد نیست بانکیپور و همفکرانش بدانند که طبق آخرین برآوردها، تقریباً نیمی از زنان ترکیه دارای حجاب شرعی هستند و این را در کنار آمار ایران بگذارید که آمار زنان ایرانی که حجاب شرعی دارند، زیر ۵۰ درصد است.
واقعاً چگونه یک نماینده مجلس، یک مرد، یک مسلمان و فراتر از همه، یک انسان میتواند دهها میلیون مرد و زن پاکدامن را این گونه قذف کند و بعد با خاطر آسوده سر بر بالین بگذارد؟!
۶ - بانکیپور برای اثبات مدعای خود دست به دامن فیلمهای ترکیهای شده و گفته است: «شما فضای فیلمهای ترکیهای را هم نگاه کنید میبینید که این موضوع دارد با فرهنگ این کشور عجین میشود.» و سپس در جواب خبرنگار که آیا شما فیلمهای ترکیهای را میبینید گفته است: نه، من نمیبینم.
دو نکته درباره فیلمها و سریالهای ترکیهای که بد نیست بدان اشاره کنیم این است که اولاً فیلمها و سریالهای ترکیه، فقط همانهایی نیستند که ایرانیها پیگیرش هستند. فیلمها و سریالهای متعددی در ترکیه تولید میشود که اساساً فضایی که بانکیپور بدان اشاره دارد، در آنها وجود ندارد و منزه هستند.
ثانیاً فیلم و سریال در ترکیه، یک صنعت پولساز است که الزاماً جامعه ترکیه را بازتاب نمیدهد، درست مانند فیلمفارسیهای قدیمی که حال و هوایی مجزا از زندگی واقعی ایرانیها داشتند. همین الان نیز همان اندازه که فیلمها و سریالهای ایرانی که در آن زن و شوهرها کنار هم حجاب کامل دارند، بازتاب زندگی واقعی خانوادههای ایرانی است، فیلمها و سریالهای ترکیهای نیز نشان دهنده واقعیتهای زندگی ترک هاست!
۷ - بانکیپور در جواب منتقدان گفته است: بهتر است بجای تشکیک با ذهن بیدار و جستجوگر، به دنبال حقیقت نتایج کشف حجاب، که برهنگی و سپس فروپاشی خانوادهها را در بر دارد باشیم.
بانکی پور، با هزینهای به نام توهین به زنان و مردان یک ملت، در نهایت خواسته ثابت کند که سیاستهای آتاترک کار را به فروپاشی خانواده در ترکیه کشانده است و به آمار یک سایت آمریکایی هم استناد کرده و آن را معتبر دانسته است. غافل از این که در همان سایت، آمار طلاق و فروپاشی خانواده در ایران، بیشتر از ترکیه اعلام شده است.
مشکل اصلی این است که عدهای میخواهند حجاب را مترادف عفاف قلمداد کنند و این در حالی است که این دو، الزاماً لازم و ملزوم یکدیگر نیستند، یعنی هر زن محجبه ای، الزاماً عفیف نیست و هر زنی بیحجابی، بیعفت نیست. طلاق نیز، مقولهای است غیر مرتبط با حجاب و هم زنان باحجاب و هم زنان بیحجاب درگیر این موضوع هستند.
اگر قرار بود بیحجابی در جامعهای منجر به افزایش طلاق شود، کشورهایی مانند بزریل که نوع پوشش زنانشان را همه میشناسند، باید در صدر جدول طلاقهای جهان بودند و حال آن طبق آمار همین سایت، ایران در رده ۱۳ طلاق جهان است و برزیل در رتبه ۸۵ (ترکیه هم نوزدهم است).
این که حجاب را به عنوان یک فریضه دینی و حتی بخشی از فرهنگ ایرانی ترویج کنند، امری شایسته است ولی فروکاستن مساله به آن و ندیدن عوامل بنیادین فرهنگی و معیشتی و حتی سیاسی در موضوع طلاق، بخشی از ساده انگاری مخربی است که به هزار تاسف در بسیار از امور و شؤون کشور شاهدش هستیم.
۸ - به بانکیپور و بانکی پورها که در دولت و مجلس و نهادهای تاثیرگذار بر سرنوشت ملت ایران هستند، توصیه میکنیم به جای سرشماری شرکای جنسی این و آن، به شمارش تعداد فزاینده فقرا در ایران خودمان بپردازند.
به جای سرک کشیدن به تختخواب دیگران، حواستان به سفره مردم خودمان باشد و توان و زمانشان را به اصلاح وضعیت نابسامان داخلی به ویژه در حوزه اقتصاد اختصاص دهند که رسول خدا (ص) فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (فقر انسان را در آستانه کفر قرار میدهد).
میدانید یعنی چه؟ یعنی اقتصاد فشلی که درست کرده اند، مردم را فقیر میکند و آنها را به کفر هم میکشاند و آقایان، در کشاکش کفر و ایمان که امری بنیادین است، درگیر پوشش زنان شدهاند که امری نمادین است: خانه از پای بست ویران است، خواجه در بند نقش ایوان است.